Sukkot, czyli Święto Namiotów (Szałasów) to czas upamiętnienia czasu, kiedy Izrael mieszkał w szałasach na pustyni. Zanim jednak na nią wkroczyli, zdarzyło się coś przełomowego.
Czy zastanawiałaś się, dlaczego Mojżesz poprowadził swój lud w miejsce, z którego nie było ucieczki i żadnej nadziei na zwycięstwo nad Egipcjanami. Czy niegdysiejszy książę Egiptu nie znał tego kraju, jego dróg i umocnień? Czy nie zaplanował drogi do Kanaan? A jednak stało się tak, że z jednej strony Izraelici mieli morze a z drugiej wrogie wojsko faraona. Może to był zwykły błąd przywódcy! A może było w tym coś więcej?! Opatrzność?!
Cała ta niezwykle trudna sytuacja stała się okazją do okazania silnego ramienia Boga i Opiekuna Izraela! Ludowi Wybranemu potrzebne było doświadczenie troski i mocy Bożej! Może bez tego przejścia nie zdołaliby wytrwać na pustyni! Może wróciliby do niewoli!
Oby nasze błędy napełnione były Opatrznością Wszechmocnego! Obyśmy w nich doświadczyli Bożej mocy i pomocy!
Najpierw są to święta dziękczynne za tegoroczne zbiory – jakby polskie, chrześcijańskie dożynki. My składamy wieńce, natomiast wyznawcy judaizmu kołyszą bukietami splecionymi z gałązek palmy (lulaw), trzech gałązek mirtu (hadasa), dwóch gałązek wierzby (arawa) trzymanymi w prawej ręce i owocami cytronu (etrog) w lewej. Kołysanie wykonuje się na cztery strony świata oraz w górę i w dół na znak czci dla Stwórcy tych darów!
Nasz problem polega na tym, że my coraz częściej wstydzimy się tych “wiejskich, archaicznych obrzędów”. Co gorsza, zanika już świadomość naszej zależności od darów Stwórcy. Porównanie dzisiejszego Izraela z tym sprzed stu lat zmusza do uznania Bożego obdarowania. Możemy uczyć się wdzięczności od narodu Abrahama!
Tyle lat już służą Bogu. Są nienaganni! Bywa jednak, że nie widzą w tym życiu odpłaty. Powodzi im się gorzej niż grzesznikom. A bywa, że spotyka ich ucisk, wielkie cierpienie. Niesprawiedliwość za sprawiedliwość! Jak mówi prorok Ezechiel, mówią wówczas: “Sposób postępowania Pana nie jest słuszny” /Ez 18,25/. I obrażeni odchodzą!
I inną księgę otwarto,
“Dziesiątego dnia siódmego miesiąca będziecie pościć. Nie będziecie wykonywać żadnej pracy, ani tubylec, ani przybysz, który osiedlił się wśród was. Bo tego dnia będzie za was dokonywane przebłaganie, aby oczyścić was od wszystkich grzechów. Przed Panem będziecie oczyszczeni… Będzie to dla was ustawa wieczysta, ażeby raz w roku dokonywano przebłagania za wszystkie grzechy Izraelitów” /Kpł 16, 29-30;34/
Czy każdy powstanie? Występny w nieszczęściu upadnie! Czy Bóg nie chce przyodziać go w płaszcz sprawiedliwości? Żadną miarą! Tyle że powstać może tylko ten, który wie, że upadł! Trzeba przekonać swoje serce, że się zgrzeszyło przeciwko Bogu i uczyniło, co złe jest w Jego oczach! /Ps 51/
“Na dom Dawida i na mieszkańców Jeruzalem wyleję Ducha pobożności. Będą patrzeć na tego, którego przebili, i boleć będą nad nim, jak się boleje nad jedynakiem, i płakać będą nad nim, jak się płacze nad pierworodnym. W owym dniu będzie wielki płacz w Jeruzalem, podobny do płaczu w Hadad-Rimmon na równinie Megiddo.” /Za 12,10-11/